Mozaïeken

In de periode waarin Daniel en Grégory nadachten over hun ontwerp, werkten ze aan een groot wandtapijt voor het Centre Pompidou in Parijs.

Grégory: “Daar ontdekten we dat het interessant was om dingen en dieren extreem uit te vergroten. Voor de perronwanden van de metro besloten we dat te doen door mozaïeken te maken van een ongewoon formaat. Door die monumentale omvang heeft het werk geen begin of eind, je ziet maar één fragment tegelijk. Als reiziger verlaat je het station iedere keer met een ander beeld in je hoofd.”

Vrijgevig

Zowel de tentoonstelling van de archeologische vondsten als de mozaïeken van Daniel en Grégory plaatsen simpele objecten in een andere context.

Grégory: “Alledaagse dingen kunnen uniek en mooi zijn. Dat laten we zien. In het metrostation hebben wij voor onszelf een eenvoudige opdracht: we moeten de reiziger voorzien van een mooie en veelzijdige omgeving. Als kunstenaar moet je vrijgevig zijn. In dit geval zijn we dat samen met veel anderen.”

Bio

Sinds ze elkaar in 1997 tegenkwamen, werken Daniel Dewar (1976) & Grégory Gicquel (1975) ononderbroken samen. Ze maken beelden en reliëfs waarin de ontwikkeling van amateurisme naar vakmanschap en expertise een terugkerend element is. Tegendraads is ook het uitgangspunt van Daniel en Grégory om tijdens de uitvoering van hun ontwerpen niets uit te besteden en álles eigenhandig tot stand te brengen. Gecombineerd met hun voorliefde voor uitvergroting levert dit internationaal geliefd werk op dat tegelijkertijd grof en groots is. Grappig en grotesk. Geschift en geniaal.